Translate this page

Λένε ότι «η υπερηφάνεια έρχεται πριν από την πτώση», αλλά σε λίγες περιπτώσεις μπορεί να εφαρμοστεί το απόσπασμα τόσο κυριολεκτικά από ό, τι στην περίπτωση του Franz Reichelt.

Ο Franz Reichelt ήταν ένας Αυστριακός γεννημένος ράφτης που ζούσε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των αρχών του αιώνα που είχε όνειρα πέρα από το επάγγελμά του. Κατά τη δεκαετία του 1890 και του 1900, η εποχή της αεροπορίας ανέβαινε, με τα αερόστατα και τα αερόπλοια να γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή και τα πρώιμα βαριά αεροσκάφη να αναπτύσσονται.

Ο Reichelt ενθουσιάστηκε από αυτή τη νέα τεχνολογία και θέλησε να βάλει το σημάδι του σε αυτή την εποχή της εφεύρεσης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1910, οι άνθρωποι άρχισαν να επικεντρώνονται στην ασφάλεια των αεροπορικών ταξιδιών και άρχιζαν να ψάχνουν για ένα αλεξίπτωτο που πιλότοι και επιβάτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για τη διάσωση από τα αεροπλάνα.

Παρόλο που υπήρχαν ήδη λειτουργικά αλεξίπτωτα με σταθερό κουβούκλιο και είχε ήδη εφευρεθεί ένα αλεξίπτωτο που χρησιμοποιήθηκε για μεγάλα υψόμετρα, δεν υπήρχε αλεξίπτωτο για ανθρώπους που πηδούν από τα αεροπλάνα ή από χαμηλό υψόμετρο.

Το 1911, ο συνταγματάρχης Lalance του Aéro-Club de France προσέφερε ένα βραβείο 10.000 φράγκων σε όποιον μπορούσε να δημιουργήσει ένα αλεξίπτωτο ασφαλείας για αεροπόρους που δεν υπερβαίνουν τα 25 κιλά.

Flying Tailor

Με στόχο το βραβείο αυτό, καθώς και τη δική του δημιουργική κλίση, ο Reichelt άρχισε να αναπτύσσει ένα τέτοιο αλεξίπτωτο.
Χρησιμοποιώντας την τεχνογνωσία του στην ραπτική, η Reichelt δημιούργησε πρωτότυπα με πτυσσόμενα μεταξωτά φτερά που επιβράδυναν επιτυχώς τα ανδρείκελα ώστε να μπορούν να προσγειωθούν απαλά. Ωστόσο, αυτά τα πρωτότυπα ήταν πολύ πάνω από το βάρος και το μέγεθος που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε ένα αεροπλάνο.

Ενώ όλες οι προσπάθειές του να μειώσει αυτά τα πρωτότυπα ήταν ανεπιτυχείς, ο Reichelt ήταν απτόητος.

Δημιούργησε αυτό που αποκαλούσε «αλεξίπτωτο»: ένα κλασσικό κοστούμι που κοσμείται με λίγες ράβδους, θόλο από μετάξι και ελαστική επένδυση. Παρά τις ανεπιτυχείς πρώτες δοκιμές που τον άφησαν με ένα σπασμένο πόδι, ο Reichelt πίστευε ότι έφταιγαν τα σύντομα ύψη που το είχε δοκιμάσει τα οποία εμπόδιζαν το αλεξίπτωτο το να δουλέψει.

Για το σκοπό αυτό, ο Reichelt άρχισε να ασκεί πιέσεις στο Παρισιανό Αστυνομικό Τμήμα για να του επιτρέψει να δοκιμάσει το αλεξίπτωτο του από το πρώτο στάδιο του Πύργου του Άιφελ. Μετά από περισσότερο από ένα χρόνο άρνησης, ο Reichelt τελικά είχε τη δυνατότητα να δοκιμάσει το αλεξίπτωτο του στον πύργο στις 4 Φεβρουαρίου 1912.

Η αστυνομία πίστευε ότι ο Reichelt θα χρησιμοποιούσε δοκιμαστικά ανδρείκελα για να δείξει την αποτελεσματικότητα της εφεύρεσής του και ο ράφτης δεν αποκάλυψε ότι ο ίδιος σχεδίαζε να πηδήσει μέχρι να φτάσει στον πύργο στις 7:00 π.μ..

Franz Reichelt
Franz Reichelt, λίγο πριν το θανατηφόρο πείραμά του, το 1912.

Πολλοί από τους φίλους του Reichelt, καθώς και ένας φύλακας που εργάστηκε εκεί, προσπάθησαν να τον πείσουν να μην κάνει τον εαυτό του άλμα. Όταν ρωτήθηκε αν θα χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέτρο ασφαλείας σε αυτό το πείραμα, είπε: «Θέλω να δοκιμάσω το πείραμα και χωρίς απάτη, καθώς σκοπεύω να αποδείξω την αξία της εφεύρεσης μου».

Όταν ένας μάρτυρας προσπάθησε να εξηγήσει στον Reichelt ότι το αλεξίπτωτο δεν θα ανοίξει στο μικρό ύψος από το οποίο πήδηξε, απλώς απάντησε: “Θα δεις πως τα εβδομήντα κιλά και το αλεξίπτωτό μου θα δώσουν στα επιχειρήματά σου την πιο αποτελεσματική απάντηση”.

Στις 8:22 μ.μ., ο Reichelt έδωσε ένα τελευταίο χαρούμενο “À bientôt” (θα τα πούμε σύντομα) στο πλήθος, πριν πηδήσει από τον πύργο.
Καθώς πήδηξε, με το αλεξίπτωτό του διπλωμένο γύρω του και έπεσε στα 187 πόδια στο ψυχρό έδαφος κάτω πέθανε από την κρούση.

Το δεξί του πόδι και το χέρι του ήταν συνθλιμμένο, το κρανίο και η σπονδυλική του στήλη σπάστηκαν και αιμορραγούσε από το στόμα, τη μύτη και τα αυτιά του. Ο γαλλικός τύπος εκείνη την εποχή σημείωνε ότι όταν οι θεατές είδαν το σώμα του, τα μάτια του ήταν ευρύτατα ανοιχτά, διαστελλόμενα από τρόμο.

Franz Reichelt Police Chute

Ο θάνατος αυτός καταγράφηκε από τον Τύπο σε δύο φωτογραφίες και ταινία, καθιστώντας ενημέρωση των μέσων ενημέρωσης παγκοσμίως από τον νεκρό εφευρέτη.
Παρόλο που ίσως δεν έχει επιτύχει το στόχο του να δημιουργήσει ένα λειτουργικό αλεξίπτωτο ασφαλείας, ο Franz Reichelt ζει ως ένα περίεργο φαινόμενο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπου ένας αποτυχημένος εφευρέτης πέθανε προσπαθώντας να εμφανίσει τη δημιουργία του.