Exfacto.gr

Ερευνητές από το Wellcome Sanger Institute του Λονδίνου, σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια του Cambridge και του Nottingham, παρουσίασαν ένα κολλύριο (ενεργό συστατικό από οφθαλμικές σταγόνες), το οποίο μπορεί να θεραπεύσει ασθενείς που πάσχουν από Οξεία Μυελογενή Λευχαιμία. Επικεφαλής της πολυμελούς ερευνητικής ομάδας είναι οι ελληνικής και κυπριακής καταγωγής Γιώργος Βασιλείου, Τόνυ Κουζαρίδης και Κώστας Τζελέπης.

Η Οξεία Μυελογενής Λευχαιμία είναι μια επιθετική μορφή καρκίνου του αίματος, που μπορεί να πλήξει όλες τις ηλικίες και συχνά απαιτεί μήνες εντατικής χημειοθεραπείας, φαρμακευτικής αγωγής και παραμονής σε νοσοκομειακές μονάδες. Η νόσος ξεκινά από τα κύτταρα της λευκής σειράς στο μυελό των οστών. Τα ανώμαλα κύτταρα της λευκής σειράς που δημιουργούνται εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και εξαπλώνονται σε όλο τον οργανισμό, επηρεάζοντας διάφορα όργανα.

Τα συχνότερα συμπτώματα της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας είναι υπερβολική κόπωση, επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις, πυρετός, διόγκωση και πρήξιμο ούλων, αιμορραγία ανορεξία, πόνος σε αρθρώσεις και οστά, αλλά και άλλα κατά περιπτώσεις.

Η ένωση, η οποία στοχεύει σε ένα βασικό γονίδιο του καρκίνου, θα μπορούσε να εξολοθρεύσει τα κύτταρα λευχαιμίας χωρίς να βλάψει τα μη λευχαιμικά αιμοσφαίρια. Τα ευρήματα της έρευνας των επιστημόνων δημοσιεύτηκαν στις 19 Δεκεμβρίου στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications.

Η ομάδα του Ινστιτούτου είχαν αναπτύξει σε προηγούμενες μελέτες τους μια προσέγγιση (CRISPR: γονιδιακό copy paste), μέσω της οποίας κατάφεραν να προσδιορίσουν πάνω από 400 διαφορετικά γονίδια ως πιθανούς θεραπευτικούς στόχους για τους διάφορους τύπους της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας. Στη συνέχεια, οι ερευνητές σε νέα τους μελέτη θέλησαν να μελετήσουν πώς η αναστολή του γονιδίου SRPK1 μπορεί να εξολοθρεύσει κύτταρα της νόσου και κατά πόσο αυτό έχει δραστικό αποτέλεσμα στον ασθενή.

Η αναστολή του SRPK1, η οποία επιτυγχάνεται χάρη στην ουσία SPHINX31 (που αρχικά χρησιμοποιήθηκε σε κολλύριο για τη νεοαγγειακή νόσο του αμφιβληστροειδούς), καταστέλλει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων στη λευχαιμία, όπως έδειξαν τα πειράματα σε ποντίκια, χωρίς να καταστρέφει τα γειτονικά υγιή κύτταρα του αίματος και χωρίς άλλες, ορατές τουλάχιστον, παρενέργειες.

Ο Γιώργος Βασιλείου δήλωσε πως η πρόσφατη αυτή μελέτη αφήνει υποσχέσεις για μια πιθανή νέα, αποτελεσματικότερη θεραπεία αυτής της επιθετικής λευχαιμίας στους ανθρώπους. Τέλος, ο δρ. Κ. Τζελέπης ελπίζει αυτή η μελέτη να φανεί χρήσιμη και αποτελεσματική και σε άλλους τύπους καρκίνου, όπως στο μεταστατικό καρκίνο του μαστού.