Exfacto.gr

Η Ζάκυνθος, γνωστή διεθνώς και με το όνομα “Τζάντε“, ή Φιόρο του Λεβάντε (= Άνθος της Ανατολής) κατά τους Βενετσιάνους, είναι ένα από τα νησιά των Επτανήσων.

Είναι το ενδέκατο σε έκταση ελληνικό νησί και το τρίτο (μετά την Κεφαλονιά και την Κέρκυρα) και δεύτερο σε πληθυσμό νησί των Ιονίων νήσων. Η έκτασή της είναι 406 τ. χλμ και ο πληθυσμός ανέρχεται στους 40.758 κατοίκους (απογραφή 2011). Από την Πελοπόννησο απέχει 9,5 ναυτ. μίλια (από την Κυλλήνη του Νομού Ηλείας) και 8,5 ναυτ. μίλια από το πλησιέστερο βόρεια σε αυτή νησί, την Κεφαλονιά. Οι κάτοικοί της καλούνται Ζακύνθιοι, ή Ζακυνθινοί. “Υρία”, ένα από τα αρχαία ονόματα του νησιού της Ζακύνθου

Η Ζάκυνθος, την οποία ο Όμηρος αναφέρει σαν “Υλήεσσα” δηλαδή δασώδη, πήρε το όνομά της από τον πρώτο εποικιστή της τον Ζάκυνθο γιο του Βασιλιά της Φρυγίας Δάρδανου.

Στην συνέχεια την κατέκτησε ο Αρκείσιος, απόγονος του βασιλιά της ΚεφαλονιάςΚέφαλου, πατέρας του Λαέρτη, και παππούς του Οδυσσέα. Έτσι περιήλθε η Ζάκυνθος στο Βασίλειο του Οδυσσέα ο οποίος σύμφωνα με το Ομηρικό έπος Οδύσσεια συμμετείχε με δώδεκα πλοία στον Τρωικό πόλεμο. Μετά την επιστροφή του όμως και τον φόνο των μνηστήρων από τους οποίους είκοσι ήταν από την Ζάκυνθο, οι Ζακυνθινοί επαναστάτησαν και απέσπασαν το νησί τους από το Βασίλειο του Οδυσσέα. Η Ζάκυνθος ακολουθώντας το πνεύμα που επικρατούσε στις πόλεις – κράτη του αρχαίου Ελληνικού χώρου κυβερνήθηκαν με το πολίτευμα της Δημοκρατίας. Τον 7ο αιώνα π.χ. οι Ζακυνθινοί ίδρυσαν την Σαγούντο στην Ιβηρική Χερσόνησο κοντά στην Βαρκελώνη που απείχε μόλις 1,3 χιλιόμετρα από την θάλασσα.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Επιστροφή στο αφιέρωμα