Translate this page

Το πρωί της 21ης Ιανουαρίου του 1976 δύο Concorde, ένα της British Airways και ένα της Air France, απογειώθηκαν ταυτόχρονα πραγματοποιώντας τις πρώτες υπερηχητικές εμπορικές πτήσεις.

Το αεροσκάφος της British Airways απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Heathrow του Λονδίνου με προορισμό το Μπαχρέιν, ενώ το αεροσκάφος της Air France έφυγε από το Orly του Παρισίου με προορισμό τη Βραζιλία και ενδιάμεσο σταθμό τη Σενεγάλη.

Αργότερα την ίδια χρονιά, η Air France και η British Airways έθεσαν σε κανονική υπηρεσία το Concorde, πραγματοποιώντας καθημερινές πτήσεις από την Ευρώπη προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το αεροσκάφος αποσύρθηκε σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα.

Από τη στιγμή που ο Chuck Yeager έσπασε το φράγμα του ήχου το 1947, οι εμπορικές αεροπορικές εταιρείες ξεκίνησαν να οραματίζονται υπερηχητικές πτήσεις.

Στις 29 Νοεμβρίου του 1962 οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας υπέγραψαν μία συμφωνία για την κατασκευή ενός υπερηχητικού αεροσκάφους, μία συμφωνία από την οποία προήλθε και το όνομα του αεροσκάφους: Concorde (=συμφωνία).

Από κοινού, η Aérospatiale («πρόγονος» της Airbus) και η British Aircraft Corporation συμφώνησαν στην παραγωγή ενός τετρακινητήριου υπερηχητικού αεροσκάφους.

Την ίδια στιγμή, μηχανικοί στις ΗΠΑ και στη Σοβιετική Ένωση εργάζονταν πάνω σε δικά τους υπερηχητικά αεροσκάφη. Το αμερικανικό Boeing 2707 έμεινε στα χαρτιά, ενώ το σοβιετικό Tupolev TU144 κατασκευάστηκε, όμως αποσύρθηκε γρήγορα λόγω προβλημάτων στην απόδοση και την ασφάλεια.

Βάσει της συμφωνίας, το Concorde κατασκευάστηκε στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία.

Ο κινητήρας που επελέγη για το Concorde ήταν ο Olympus 593 Turbojet, που ανέπτυξαν οι Bristol Siddeley και Snecma.

Οι μετακαυστήρες του κινητήρα Olympus έδιναν στο Concorde τον χαρακτηριστικό καπνό κατά την απογείωση. Κάθε κινητήρας παρήγαγε περίπου 169.000 Newtons ώθησης.

Το Concorde διέθετε στοιχεία που δεν υπήρχαν σε κανένα άλλο δυτικό εμπορικό αεροσκάφος, όπως τα διπλά τριγωνικά φτερά και…

…μία κινητή «μύτη» που έδινε στους πιλότους καλύτερη ορατότητα στις απογειώσεις και τις προσγειώσεις.

Στην κανονική πτήση, η «μύτη» και το παρμπρίζ ήταν υψωμένα.

Το Concorde χρειαζόταν πλήρωμα τριών ατόμων: δύο πιλότων και ενός μηχανικού πτήσης.

Το 1967 το Concorde παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό στην πόλη Toulouse της Γαλλίας.

Το πρώτο προσχέδιο του Concorde πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση τον Μάρτιο του 1969.

Το στιλπνό υπερηχητικό αεροσκάφος κατέκτησε αμέσως το κοινό.

Πάνω από δώδεκα αεροπορικές εταιρείες από όλο τον κόσμο παρήγγειλαν αεροσκάφη Concorde.

Όμως σύντομα το Concorde βρέθηκε στο επίκεντρο κριτικής.

Ένα από τα υποπτοϊόντα της υπερηχητικής πτήσης είναι η «ηχητική έκρηξη» (sonic boom), που μπορεί να είναι ενοχλητική για αυτούς που βρίσκονται στο έδαφος. Έτσι, το Concorde περιορίστηκε σε διαδρομές πάνω από τη θάλασσα, με τον λιγότερο δυνατό χρόνο πάνω από τη στεριά.

Επιπλέον, οι κάτοικοι περιοχών κοντά στα αεροδρόμια απ’ όπου πετούσαν Concorde διαμαρτύρονταν για τον θόρυβο που προκαλούσαν οι τέσσερις τεράστιοι κινητήρες turbojet του αεροσκάφους.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι πτήσεις Concorde να μειωθούν περαιτέρω.

Εξαιτίας περιβαλλοντικών και οικονομικών ανησυχιών λόγω της πετρελαϊκής κρίσης του 1973, οι περισσότεροι από τους πελάτες του Concorde ακύρωσαν τις παραγγελίες τους.

Έτσι, έμειναν μόνο οι Air France και British Airways να χρησιμοποιούν τα Concorde.

Συνολικά 20 Concorde κατασκευάστηκαν. Τα έξι ήταν πειραματικά προσχέδια.

Από τα 14 Concorde που βγήκαν στην παραγωγή, τα επτά εντάχθηκαν στο δυναμικό της Air France και…

…τα άλλα επτά στην British Airways.

Στις 21 Ιανουαρίου του 1976 δύο Concorde, ένα από κάθε εταιρεία, απογειώθηκαν ταυτόχρονα, σηματοδοτώντας την πρώτη υπερηχητική επιβατική πτήση του αεροσκάφους.

Η πτήση της Air France κατευθύνθηκε προς το Rio de Janeiro της Βραζιλίας με ενδιάμεσο σταθμό τη Σενεγάλη, ενώ το αεροσκάφος της British Airways κατευθύνθηκε προς το Μπαχρέιν.

Αργότερα την ίδια χρονιά, η British Airways άρχισε να προγραμματίζει υπερατλαντικές πτήσεις ανάμεσα σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη.

Παράλληλα, η Air France ξεκίνησε πτήσεις μεταξύ Παρισίου και Νέας Υόρκης.

Πετώντας με διπλάσια ταχύτητα από την ταχύτητα του ήχου, το Concorde μπορούσε να διασχίσει τον Ατλαντικό σε μόλις τρεις ώρες.

Αυτή ήταν μία σημαντική βελτίωση από τις επτά ώρες που χρειαζόταν ένα συμβατικό jumbo για να κάνει την ίδια διαδρομή.

Στην αρχή το εσωτερικό του Concorde ήταν απλό και κάπως λιτό.

Όμως καθώς η πελατεία έγινε πιο κομψή, το ίδιο έγινε και με τη διακόσμηση.

Σύντομα, το Concorde έγινε το αγαπημένο αεροσκάφος των πλουσίων και διασήμων.

Καθημερινά ο στόλος των Concorde εφοδιαζόταν με καλής ποιότητας σαμπάνια και χαβιάρι beluga.

Εξάλλου, αυτό θα περίμεναν οι πελάτες των Concorde.

Στη δεκαετία του 1990 το Concorde υποδέχθηκε τους μεγαλύτερους σταρ, όπως τα μοντέλα Cindy Crawford και Claudia Schiffer, μαζί με τον τενίστα Andre Agassi.

Εδώ, ο θρύλος της ροκ Sting σερβίρει σαμπάνια στον δημοσιογράφο Piers Morgan.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Tony Blair μοιάζει να πέρασε καλά στο Concorde.

Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, το Concorde είχε λαμπρές επιδόσεις ασφάλειας.

Όμως όλα άλλαξαν στις 25 Ιουλίου του 2000, όταν ένα Concorde της Air France τυλίχθηκε στις φλόγες και συνετρίβη λίγο μετά την απογείωσή του. Το αεροσκάφος έπιασε φωτιά όταν ένα σκασμένο λάστιχο τρύπησε το ντεπόζιτο καυσίμων του Concorde, προκαλώντας τον θάνατο 113 ανθρώπων.

Και τα 13 εναπομείναντα Concorde σταμάτησαν αμέσως τις πτήσεις και εξοπλίστηκαν με πιο ανθεκτικά ντεπόζιτα καυσίμων.

Αν και το Concorde επέστρεψε στις πτήσεις στα τέλη του 2001, δεν ανέκαμψε ποτέ.

Το καλοκαίρι του 2003 η Air France και η British Airways ανακοίνωσαν τη μόνιμη απόσυρση του στόλου των Concorde.

Στα 27 χρόνια τους εν υπηρεσία, τα Concorde της British Airways πραγματοποίησαν 50.000 πτήσεις και μετέφεραν πάνω από 2,5 εκατομμύρια επιβάτες.

Σήμερα τα Concorde έχουν μουσειακή αξία. Εδώ, ένα Concorde της Air France συναντά τον σοβιετικό του αντίπαλο, το TU144, σε μία έκθεση.

Για πολλούς, το τέλος του Concorde συμβόλιζε και  όχι μόνο το τέλος μίας εποχής, αλλά και ένα βήμα προς τα πίσω για την ανθρωπότητα. Δεν μπορούμε πια να διασχίσουμε τον Ατλαντικό με ταχύτητα διπλάσια αυτής του ήχου. Και ίσως να μην μπορέσουμε ποτέ ξανά.

 

Ιάσων Στατήρης

Business Insider,