Exfacto.gr

«Η κόλαση είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και η μόνη λύτρωση είναι να παραμερίσεις τον εαυτό σου και να αισθανθείς βαθιά για κάποιον άλλον». Tennessee Williams.

Η ζωή του Tennessee Williams, ενός συγγραφέα που δέχθηκε αρκετά ερεθίσματα από μικρή ηλικία και είχε αρκετό υλικό για να συνθέσει τα έργα του. Το έργο «Λεωφορείο ο Πόθος» τον ανέβασε στην κορυφή.

Η ζωή του Tennessee Williams

Το πραγματικό όνομα του Tennessee Williams είναι Thomas Lanier Williams. Γεννήθηκε στο Κολόμπους του Μισσισίππη το 1911 και μεγάλωσε σε μια πουριτανική οικογένεια. Η μητέρα του, κόρη προτεστάντη ιεροκήρυκα, θα του εμπνεύσει τον σεβασμό, την αγάπη και την επιθυμία συνεχούς εξομολόγησης.

Ο πατέρας του, διευθυντής σε μια επιχείρηση υποδημάτων, υπήρξε βίαιος και υιοθετούσε όλο και πιο βάναυση συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά του κατά το πέρασμα του χρόνου. Έχει χαρακτηριστεί ως ευέξαπτος, πεισματάρης, αυστηρός, αλλά και εν δυνάμει αλκοολικός δημιουργώντας στον συγγραφέα αισθήματα όπως φόβος, αίσθημα κατωτερότητας και ανασφάλειας. Η ίδια η μητέρα του, μάλιστα, υπήρξε θύμα κακοποίησης από τον πατέρα του.

Μεγάλη αδυναμία του συγγραφέος υπήρξε η αδερφή του, Rose, η οποία έπασχε από σχιζοφρένεια. Η ίδια υποβλήθηκε σε μια αποτυχημένη λοβοτομή, γεγονός το οποίο σημαδεύει τον Tennessee καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του.

Τα πρώτα αυτά ερεθίσματα που έλαβε και τα πρώτα συναισθήματα καθόρισαν, ίσως ολοκληρωτικά, την μελλοντική του πορεία και καριέρα. Η πορεία του χαρακτηρίστηκε από συχνές κρίσεις κατάθλιψης και εθισμό στα υπνωτικά χάπια και το αλκοόλ.

Ο ίδιος δεν απέκρυψε ποτέ ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Ο θάνατος του τότε εραστή του, Frank Williams ή Frank Merlo, οδήγησε τον συγγραφέα ανεπιστρεπτί στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά και κατέληξε σε μια ψυχιατρική κλινική για τρεις μήνες, το 1969.

Το έργο του

O Williams ξεκίνησε την καριέρα του στα 28 του χρόνια, στα 34 βρίσκει τον ατομικό του λόγο με το έργο Γυάλινος Κόσμος, στα 36 του βρίσκεται στην κορυφή των δραματικών συγγραφέων με το Λεωφορείο ο Πόθος, στα 44 γράφει την τελευταία του εμπορική επιτυχία με τίτλο Νύχτα της Ιγκουάνα και στα 70 το τελευταίο του θεατρικό έργο “Now, the Cats With Jewelled Claws” το 1982.

Σε ηλικία 72 ετών, ο συγγραφέας βρίσκεται νεκρός από ένα πώμα μπουκαλιού σφηνωμένο στον λαιμό του ενώ βρίσκοταν υπό την επήρεια βαρβιτουρικών, το 1983, ολομόναχος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στην Νέα Υόρκη.

Στην πόλη που τον ανέδειξε αλλά και τον τιμώρησε για τις αποτυχίες του, εκτροχιασμένος και καταβροχθισμένος από τα θραύσματα του «ραγισμένου κόσμου» του.

Λεωφορείο ο Πόθος (A Streetcar named Desire)

Το έργο Λεωφορείο ο Πόθος σκηνοθετείται από τον Elia Kazan, από έναν ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη (γεννηθείς Ηλίας Καζαντζόγλου) το 1951. Ο Elia Kazan μετέτρεψε τον Tennessee Williams σε σταρ του Hollywood, με σημείο έναρξης αυτήν την ταινία κερδίζοντας τέσσερα όσκαρ.

Στην ταινία παρακολουθούμε την Μπλανς ντυ Μπουά, μια καθηγήτρια από τις Νότιες Πολιτείες, που επισκέπτεται την αδερφή της Στέλλα, στην Νέα Ορλεάνη, η οποία μένει με τον σύζυγο της, Στάνλεϋ Κοβάλσκι, έναν πολωνό μετανάστη. Εξ’αρχής, η Μπλανς δεν έκρυψε στη Στέλλα πως το πατρικό τους σπίτι χάθηκε σε πλειστηριασμό πριν την επισκεφθεί.

Κατά τη διάρκεια της ταινίας, ξεδιπλώνεται το παρελθόν της Μπλανς, το οποίο είναι διόλου όμορφο. Γίνεται γνωστό ότι υπήρξε παντρεμένη με ένα αγόρι, το οποίο αυτοκτόνησε μόλις έγιναν γνωστές οι ομοφυλοφιλικές του προτιμήσεις. Επίσης, αναζητούσε και άλλαζε συνεχώς εραστές, ένας εκ των οποίων μάλιστα τύγχανε να είναι μαθητής της. Συνεπώς, εδώ μαθαίνουμε και πως η Μπλανς εκδιώχθηκε από το σχολείο στο οποίο δίδασκε λόγω αυτού.

Ο Στάνλεϋ, αντιμετωπίζεται συνεχώς υποτιμητικά από την Μπλανς λόγω της καταγωγής του. Η σχέση μεταξύ Μπλανς – Στάνλεϋ φαίνεται εκδικητική, εφόσον ο Στάνλεϋ ψάχνει συνεχώς τρόπους εκδίκησης απέναντι στην Μπλανς λόγω των ρατσιστικών σχολίων της. Η εκδικητική διάθεση του Στάνλεϋ κορυφώνεται και ολοκληρώνεται σε μια σκηνή βιασμού προς το τέλος της ταινίας. Όταν η Μπλανς λέει στην αδερφής της τι συνέβη, η Στέλλα δεν την πιστεύει.

Η ταινία κλείνει όταν στη σκηνή εμφανίζεται ένας γιατρός, ο οποίος παίρνει την Μπλανς με ασθενοφόρο μέχρι το άσυλο. Φεύγοντας, η Μπλανς λέει, «Πάντα εμπιστευόμουν την καλοσύνη αγνώστων», η οποία φράση σήμερα είναι μεγάλης αναγνωρισιμότητας.

Εικάζεται πως στον χαρακτήρα της Μπλανς ντυ Μπουά, ο Williams, έβλεπε έναν συνδυασμό της μητέρας του και της αδερφής του. Στοιχειωμένη από ένα γεγονός (την δολοφονία του συζύγου της), χωρίς λεφτά και σπίτι, όντας κάποιας ηλικίας, εθελοτυφλεί και αδυνατεί να δει την πραγματικότητα. Ζει με ψευδαισθήσεις, χωρίς λογική, φαντασιώνεται πλούσιους εραστές να την περιμένουν και, εν τέλει, καταλήγει σε ψυχιατρείο.

Από την άλλη πλευρά, στον χαρακτήρα του Στάνλεϋ Κοβάλσκι, βλέπει το πρόσωπο του πατέρα του εφόσον παρουσιάζεται προσγειωμένος χαρακτήρας, συχνά βίαιος και παρορμητικός. Θυμώνει με τον τρόπο αντιμετώπισης του από την Μπλανς, ενώ φαίνεται να μην του περνάει απαρατήρητη σαν γυναίκα.

Αυτός είναι ο Tennessee Williams 

Ο «καταραμένος ποιητής» του αμερικανικού θεάτρου, ο καλλιτέχνης που έκανε την ζωή του θέατρο και τα πάθη του τραυματισμένου «Εγώ» του καθοριστικό στοιχείο της σκηνικής του γλώσσας. Είναι γεγονός πως κανένας αμερικανός συγγραφέας δεν αγαπήθηκε τόσο στην Ευρώπη όσο αυτός. Κανένας άλλος θεατρικός συγγραφέας δεν είδε να γίνονται ταινίες τόσα έργα του. Κανένας άλλος θεατρικός συγγραφέας δεν είδε τόσα μεγάλα ονόματα να πρωταγωνιστούν στα έργα του όπως Marlon Brando, Vivien Leigh, Ava Garden, Paul Newman, Elisabeth Taylor, Katharine Hepburn και άλλοι.

Γράφτηκε από την Μαρία – Ζωή Κατσαπάρα